மகரந்தங்கள் சேகரிக்க வேண்டும்;
மலையேறிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
கால்களின் கீழே
ஆறுகள் மரங்கள் தொடுவானம்.
என் தோளில் எச்சமிட்டுவிட்டு
பெயர் சொல்லாமல் பறந்துவிட்டது
ஒரு பறவை.
ஏய்...
உயிரின் வெப்பம் உணர்கையில்
பெயர்கள் தேவையற்றவை;
பாம்பின் குரல்.
விலகிப்போ, உன்னிடம் நஞ்சு
அதனிடம் எச்சம்; நான்
மகரந்தங்கள் சேகரிக்க வேண்டும்;
மலையேறிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
ஈரமண்ணில்,
உண்டு செரித்த வளைகோடுகள்.
பாம்பின் மகரந்தம் நஞ்சு,
பறவையின் நஞ்சு எச்சம்,
பூக்களின் எச்சம் மகரந்தம்,
ஒரு பால் கோடாமை
சான்றோர்க்கு அணி.
மண்புழுவின் கவிதை.
No comments:
Post a Comment
தங்கள் கருத்துகளைப் பதிவிடுங்கள்