முட்டையில் இருக்கையிலே எனக்கு
ஓட்டின் அளவேதான் உலகம்.
தட்டியுடைத்து வெளிவரவே தாயிறகும்
காய்ந்தபுல்லும், கையளவே உலகம்.
மெல்ல நடந்து மென்சிறகு அசைக்கையிலே
சின்னத் தளிரும் சிறுகிளையும் என்னுலகம்.
பட்டென்று வீழ்ந்தொருநாள்
அச்சத்தில் பறக்கையிலே
நீலவானம் ஆறுகடல்
பாலைவனம் வானமலை
தாங்கி நிற்கும் பேருருண்டை
வீடெனவே புரிந்ததம்மா!!
No comments:
Post a Comment
தங்கள் கருத்துகளைப் பதிவிடுங்கள்